Trapo

batang babae: kuya...(sumakay sa pedicab)
mar roxas: oh... ilang taon ka na?
batang lalaki: si Lali po anim, ako po trese.
mar roxas: anung pangarap nyo?
batang lalaki: seaman sana.
batang babae: ako po artista!
batang lalaki: pero hindi ko na iniisip, kanya kanyang kayod po dito, walang maayos na trabaho, walang pambili ng gamot.
mar roxas: (iiling-iling) anak itabi mo, dyan lang ako sa kanto, sukli sa beinte!

This is a true story
neneng: pumunta ako sa Riyadh para buhayin ang pamilya ko, pero inalipin ako dun. Sa hirap dinugo, lumuha-luha ako.
roger (asawa): lumapit ako kay Manny Villar para makauwi ang asawa ko.
manny villar: kapag may nangangailangan... lalo na mag eeleksiyon, magpapakitang gilas ako. Dahil hindi ko matiis na lamangan ako ni Mar Roxas.
　
Nakakatuwa kayo. Trapo. Nakakaloko. Ginagago na naman tayo.

Kabibili ko lang ng gamot sa pinakamalapit na botika dito sa amin. Nadaan ako sa eskwelahan ko nung elementarya. Imbes na bumalik ako sa nakaraan. Magreminisce ika nga. Pumasok sa isip ko, eleksiyon na naman pala. Ambilis ng panahon parang kelan lang pinalayas si pareng Erap sa malacanang. At ngayon di tayo makapaghintay gusto na din nating tapusin ang termino ni GMA.

Isang taon na lang, gaguhan na naman. Isang pangulo nanaman ang pipiliin natin at pilit na palalayasin din pagdating ng araw. Madali bang magsawa ang mga pinoy o sadyang mahilig lang tayong makipag-lokohan. Maraming kakandidato. Maraming mang-uuto. Kung meron sa kanila ang kayang lumunok ng isang buong manok, yun ang iboboto ko. Pare-pareho lang naman kasi sila. Mukhang... wala.

Minsan naiisip kong hindi na lang bumoto. Nanghihinayang kasi akong ibigay ang isa kong boto sa taong darating ang panahon magiging din demonyo. Pero kung 1M pinoy ang kagaya kong nag-iisip ng ganito. Hindi talaga tayo aasenso. Mahirap mang aminin pero hindi na ata talaga darating ang taong makapag-aahon sa mga pilipino.


Teka lang ha. Magkaliwanagan muna tayo. Sino ba ako? At sino ka din na parang sumasang-ayon sa mga sinasabi ko? Bat andami kong dada eh isa din naman akong salot ng lipunan. Tambay. Walang pakinabang. Na parang isang timba kung makapaghugas ng kamay. Ang gusto ko lang naman iparating dito kung naghahanap tayo ng pagbabago makikita natin. Eh kung simulan kaya natin sa ating mga sarili. Unfair nga naman sa ating namumuno kung iaasa natin sa kanya lahat. Sa madaling salita, nasa ating mga kamay ang asenso ng ating kapwa pilipino.