Mama's boy

Tok! tok! tok! (pasuntok ang pagkatok)

Pagbukas ng pinto. Si ermats. Naku.

Hari ng sablay tanghali na! Tumayo kana dyan! Maghapon ka ng tulog! Ano ba naman to?! Linisin mo nga kwarto mo! Ang tamad tamad mo! Wala ka ng ginawa kundi bigyan ako ng sakit ng ulo! Anong plano mo sa buhay mo?! Bbbrrrraaatatatataatatattataaaa...

Paglabas.

Hoy kayo naman (tingin sa dalawa kong kapatid) pare-pareho kayo! Pinapatay niyo ko sa kunsimisyon! Bbbrrrraaatatatataatatattataaaa...

Parang musikang ansarap sa tenga. Parang rap ni Francis Magalona. Kulang na lang ng beatbox para mas hiyang pakinggan. Parang ikaw ay nasa kalangitan.

Aminin mo one point in your life sinermunan kana din ng paulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit ng iyong magulang. SINIGAW-SIGAWAN para magising ang natutulog mong kukote. Pinalo para magtanda. Hinagisan ng telebisyo... hehe sobra naman 'yun.


Bumalik tayo ng mahigit dalawang dekada. Time space warp. Ngayon din!

Ipinanganak na talaga ata akong matigas ang ulo. Dahil sa madalas kong pagsuway sa magulang napeperwisyo ako. Dalawang beses na ko nakagat ng aso dahil sa kalikutan at kakulitan. Nasemento ang kaliwang kamay dahil sa pilay. Nakaapak ng nakausling kakalawing pako. Nasunugan na ng balat. Natamaan ng buhay na bato sa bumbunan. Naputukan ng bote sa kaliwang binti. At napakarami pang iba. Kung isa-isahin natin magtatagal tayo. Ang mahalaga buhay pa ako. May himala. Hahaha.

Sa mga pagkakataong nangyayari sa akin ang ganito, isa lang ang aking sinusumbungan, si mama. Dahil kapag kay erpats ako lalapit, dadagdagan pa niya ng latay ang nararamdaman ko, sasabihin niya... 'Yan sige tignan ko kung 'di ka pa magtanda dyan, tigas kasi ng ulo mo.

Hindi ko kinakahiya mama's boy ako. Laging nakakapit sa palda ng ina. Hindi makakilos mag-isa pag hindi siya kasama. High school na nga ako gustong-gusto ko pa din tumabi sa kanyang pagtulog. Magsasampung taon pa lang ako, siya na tumayong ina't ama sa aming tatlong magkakapatid. Nangibang bayan kasi si erpats. Hanggang sa kasalukuyan ganito kabigat ang kanyang resposibilidad. Sakripisyo, tiis, hirap, pagod, lahat na, name it. Lahat 'yun hindi matutumbasan ng kahit ano pa man.

Isa lang naman ang ibig sabihin ng mga sermon sa itaas. Mahal niya kami. Kaya napakasarap kung pakinggan. Para ka talagang nasa kalangitan.

Hindi man niya naririnig sa 'kin pero sana maramdaman niya ang lubos-lubos kong pasasalamat at paghingi ng tawad sa mga kasalanan ko. Sana maramdaman niya hangang-hanga ako sa kanya. Sana maramdaman niya, siya ang aking prioridad. Sana maramdaman niya, lagi ako nag-aalala sa kanyang kalusugan. Sana maramdaman niya, siya pinakamamahal kong babae sa buhay ko.

Mahal na mahal ko siya, ang problema lang, ni minsan hindi ko pa nasasabi sa kanya mula sa aking bibig ang mga katagang 'yan. Ang hirap bigkasin. Ang hirap bitawan. Parang nagkakahiyaan. Parang nagkakailangan. Lalo na ngayong malalaki na sungay namin. Darating ang araw makakahanap din ako...

Alam ko masarap sa isang ina ang sabihan ng mahal na mahal kita ma. Hindi ko masabi yun, dahil naghahanap pa 'ko ng salitang mas hihigit pa sa salitang mahal na mahal kita ma.



PS. Inadvance ko na... Happy Mother's Day to all mothers. Salamat po sa inyo. @>------ *rose*