Eroplano

Last year...

Marami akong naririnig tungkol sa'yo. Natutupad mo na daw mga pangarap mo. 'Di malayo mangyari 'yun. Naalala ko pa nga nung minsang nagawi ka dito sa amin. Sinisilipan ko ang puwit mo, dahil sa bakat na bakat mong panty. Pero 'di mo ko nakita nun, dahil nagtatago ako sa'yo. Nahihiya. Hindi kayang iharap ang mukha.

Noong nakaraang pitong buwan (October 2008). Wala akong magawa, nagfrifriendster lang. Naisipan kong isearch ang iyong pangalan. Napangiti ako. Nakita ko ang iyong account. Dali-dali kitang inadd. Nagulat ako ambilis din ng pagkaka-accept. Isa lang ibig sabihin nito. Tutok ka din sa iyong monitor.

Minessage kita. Nangamusta. Nagta-type akong parang gagong may ngiti sa mukha, nanginginig-nginig pa. Nagreply ka... "Hari ng sablay who are you? I'm sorry i'm not good in names, please help me to remember you." Matagal ang titig ko sa monitor. 'Di makakurap. Umaasang magbabago bigla ang iyong mensahe. Pambihira naman buhay 'to. Ambilis mo makalimot. Hindi mo 'ko nakilala sa pinagmamalaki kong primary photo. Nawalan ako ng gana. Hinayaan na lang kita. Maglolog-out na sana ako, pero may mensahe pa pala. Binuksan ko. Ikaw na naman... "Hari ng sablay ikaw ba yung chorva na taga chorva, anak ni chorva, pamangkin ni chorva?" Nagreply akong nanlalambot, "Oo ako nga." Nagmessage ka ulit..."Hahaha Kumusta ka na? Langya ka. Ano na balita sa'yo? Heto ym ko chat tayo ngayon dali. chorva@yahoo.com..." Bumalik ang aking ngiti.

Kumustahan. Kwento dito. Kwento doon. 'Dun ko nalaman bigatin ka na pala. Isa ka ng pina-sosing katulong sabi mo nga. International flight attendant. Humigit-kumulang walongpung libong piso kada lipad ang kapalit. Wow. Hindi na talaga kita maabot, kahit gumamit pa ko ng tungkod. At sinabi mo ding nalalagi kana sa Tita mong nasa US. Madalang na lang umuwi dito sa pinas.

Sinabi mo din may kasintahan ka, matagal na kayo at ngayon ay medyo nakakalabuan. Binigyan kita ng mga advice kuno, at sinabing... "magkakabalikan din kayo nun, konting tampuhan lang yan." Pero sa likod ng mga binitawang kong salita, ay ang puso kong naghihintay pa rin sa'yo hangga ngayon. Natapos ang ating kwentuhan sa pagpapalitan ng numero sa telepono.


Ngayon...

Lagi akong nagte-text sa'yo pag nababalitaan kong nandito ka sa pinas. Wala akong natatanggap ni isang reply. Para akong tangang sinusurprise at inaaliw ang sarili pag may natatanggap na mensahe. Lagi kong tambayan ang friendster account mo, gusto ko kasing makita anu na iyong mga napuntahan. At kung ano itsura mo sa iba't ibang anggulo. Makita ko lang ang mukha mo, wala na kong hihingin pa sa maghapon. Sabi nga ng shoutout mo, "i love the new me". No doubt. Kitang-kita naman sa iyong mga mata.

Pero nung minsang tatambay ako, nahilo ako sa kakahanap ng iyong account. Hindi kita nakita. Burado na pala. At sa tuwing maglolog-in ako sa ym, sasalubong sa kin ang iyong paglog-out.

Nagiging makulit ba ko sa'yo? O sadyang filingero lang talaga ako, kaya naiisip ang ganito. Iniisip mo siguro, pinaplano kong ibalik ang dating tayo. Nagkakamali ka. Maligaya ka na sa buhay mo, kasama ang half-pinoy half-unggo... i min half-canadian na boypren mo. Masaya ako para sa'yo.


Kasalukuyan...

Nasa pinas ka, noong nakaraang linggo pa. Ikasasal bukas ang kapatid mo. Bridesmaid ka daw, nasa invitation nabasa ko. Nakita ka na rin ng aking pinsan at pinakukumusta mo daw ako. Aaminin ko nagdulot ng konting ngiti yun sa aking pisngi.

May posibilidad na mapadpad ka dito sa amin, hindi para saken, kundi para bisitahin ang Tita at mama ko. Kaya ngayon, nakiusap muna ako sa paborito kong short na wag muna gamitin, salawal ko na minsang mapagkamalang basahan ng mama ko. Araw-araw akong bihis ngayon na parang gagong magsisimba ang walangya. Parang gagong may hawak-hawak na suklay bibili lang ng bawang sa may tindahan. Parang gagong nagpapanic pag may kumakatok sa pintuan. Parang gagong nangingisay pag naririnig ang iyong pangalan.


Parang gagong umaasa pa rin sa'yo hangga ngayon.