Born with blonde

Noon...

Matalik na magkaibigan ang pareho nating Tita. Grade school pa lang, magkakilala na tayong dalawa. Kababata kung ituring. Dati pa naman maganda kana. Hindi kita masyadong type. Naks! Hahaha. Kapal. Masyado ka kasing maganda para sa akin saka wala pa kong malisya nun. 'Yun naman pala. Pero crush kita onti lang. Tinutukso-tukso tayo sa isa't isa. Nananahimik lang ako. Nanghihiram kapa nga nun ng mga gown gown sa mama ko, para sa mga pageant chorva na iyong sinasalihan. Nanumbat. Hahaha.

Medyo matagal kitang hindi nakita nun. Nauso ang cellfone. Tinext mo ko hindi ka nagpakilala kung sino ka talaga. Dinescribe mo sarili mo na chinita, matangkad, maputi. Pinatulan kita. Naging mag-textmate tayo. Araw-araw. Gabi-gabi. Kinikilig-kilig. Hindi pa tayo nagkikita naging tayo na, lingid sa kaalaman kong ikaw pala yan. Lumipas ang ilang araw namatay lolo ko. Sa burol binulungan ako ng aking tita, ikaw pala ang kasintahan ko sa cellphone. Isang linggo kitang hindi nirereplayan. Ilan pang mga text at di na rin kita natiis. Humingi ka ng tawad at sinabing magsimula tayo ulit. Naks. This time sinabi mong seryosohan na. 17 yirs old ako, 16 kapa lang may nalalaman ka ng seryosohan chorva.

Nagkita tayo. Nahihiya akong lapitan ka. Mahiyain ako, kabaliktaran mong malakas ang loob. Tinititigan kita. This time may malisya na. Hehehe onti lang. Walang nagbago sa'yo. Nandun pa rin ang inborn-blonde sa buhok mo.

Naging normal na ang lahat. Tuwing nakakapuslit ako ng gabi dito sa bahay, diretso ako mall para sunduin ka sa pinagtatrabuhan mong fastfood chain. Lalu mo kong napapabilib pag nagkukwentuhan tayo, lalu na sa iyong kasipagan. Napagsasabay mo ang pag-aaral sa pagtatrabaho. Baliktad talaga tayo, masipag at madiskarte ka, tamad ako. Kaya kahit puro kalyo ang kamay mo, mahigpit kong hawak-hawak.

Hindi nagtagal ang ating love story. Sa 'di malamang kadahilanan, bigla tayong nagkalabuan. Nagkahiwalay tayo.

Ngayon...