Tamagotchi

Mahilig akong maghilamos sa likod ng bahay namin pagkagising. Dahil sa presko at maaliwalas ang pakiramdam.

Noong isang araw, nagulat ako sa aking nakita. Isang sanggol ang nasaksihan kong nilalanggam malapit sa gripo namin. Wala ng buhay ito, at sa tantiya ko dalawang araw ng patay. Masangsang ang amoy. Basang-basa ang katawan. Dahil sa madalas na pag-ulan, nalunod siguro ito nung minsang umulan ng malakas. Napasuntok tuloy ako sa may pader. Nag-iisip. Nagtatanong. Nasaan kaya ang pusang-inang Nanay ng kawawang kuting na ito.

Maraming pusang ligaw dito sa amin. Hindi naman namin sila balak alagaan, lalo na ako dahil allergic ako sa mabalahibo. Pero minsan binibigyan naman namin sila ng makakain. Wala din akong alagang kahit na anong hayop. Para kasing wala akong pasensya pagdating sa ganyan. Ayoko kasi ng makalat, pero ako mismo ay makalat.

Lubos ang awa ako dun sa patay na kuting, katulad ng pagkainis ko sa kanyang ina. Kung sanang naging tamagotchi na lang siya, ako mismo tatayong magulang niya. Isang pindot lang, makakakain na siya. Isang pindot lang, mapapatulog ko na siya.

Maraming bata dito sa bansa natin hindi nalalayo ang buhay sa kuting. Pinababayaan ng sariling magulang.

Naisip mo rin ba? Mas maganda yata kung pati buhay ng tao ganun na rin. Na parang isang tamagotchi. Napakasimple. Napakagaan. Isang pindutan lang.

PS. Happy father's day!