Are we good?

Sabi nila... grab every opportunity. Kaya ayun gina-grab ko lagi. Gina-grab din niya. Gina-grab namin. Nag-ga-graban kami.

Tanong lang muna, bakit ang mga babae ang tagal-tagal mag-ayos? Ang daming chechebureche. Ang daming seremonyas. Ang daming ritwal na kailangan gawin sa katawan, sa mukha, sa buhok. Papalit-palit pa ng damit. Kung di lang namin kayo mahal... Hmp! Hehe.

Para nga naman magmukhang maganda at kaaya-aya sa tingin ng ibang tao lalung-lalo na sa mata ng kasintahan. Yun naman pala. Tanong ko, sagot ko. Baliw.

Pero teka lang ha. Hindi niyo ba alam na mas gusto naming mga lalaki na wala kayong saplot. Na tanging pabango lang ang suot-suot pag kami lang kaharap niyo. Totoo yun. Ang hindi umamin hindi lalaki. Haha.

Teka, naligaw na ako. Ano na nga ba kasi? Ayun opportunity chorva.
Madalas kami tumambay sa kanila, minsan sa amin. Ang ayaw ko lang, iniiwan kaming dalawa lang sa bahay. As in kami lang. Solo. Kaya tuloy nakakagawa kami ng di kanais-nais. Hindi naman sinasadya ang ganuong mga pangyayari. Minsan may mga importante lang talagang pinupuntahan ang mga nadadatnan namin sa bahay.

Imbes na sa sala lang kami nagkukulitan at naghaharutan, napapadpad kami sa ibang parte ng bahay. Jusko po. Bakit po ba ganito kasarap ang luto niyo? Lalo na ngayong tag-ulan. Pag nagkatinginan na, wala na.

Risky. Pressure. Delikado. Nakakadagdag ng excitement. Nakakangatog lalo ng tuhod. Nakakakaba na baka may biglang dumating.

Gayunpaman, masarap pa rin ang mga nakaw na sandali naming dalawa. Grab the opportunity daw eh.