tag:blogger.com,1999:blog-19580798990963719382024-02-02T20:25:39.699+08:00TambayShort for my Talambuhay. Mga kwento ng isang sablay. 'Di bale ng tamad, 'di naman pagod.Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.comBlogger92125tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-54499259827536259512011-07-14T01:42:00.004+08:002011-07-14T02:03:52.741+08:003 years<div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Parang kelan lang nung pasimple kitang sinusulyapan at pinagnanasahan. Umaasang mapatingin ka rin kahit hindi sakto sa akin, at mapangiting para lang napuwing.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi nagtagal bumagsak ka rin sa akin. Kaya nga lang sa maling panahon. May mga tao tayong sinagasaan, sinaktan, at alam kong hangga ngayon ay nasasaktan. Sa ibang salita, mali ang tayo'y magmahalan. Ngunit ang lahat ay ginawa nating tama.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi ko aakalaing may ganitong pagsubok na darating sa pagsusuyuang pinaglaban natin.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:Trebuchet MS;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Dalawang buwan mula ngayon, iiwanan mo ko ng tatlong taon.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:Trebuchet MS;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa mga panahong yun, may ibang paraan pa ba para mahawakan ang iyong mga kamay? Madampihan ang iyong malambot na labi? Wala na siguro kundi maghintay na lang. Pero tatlong taon amputa, hindi biro yun.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Desperado ang pagkakataon, kahit ano gagawin para makitang nasasaktan ako o ikaw. Bakit sa ganitong panahon niya puputulin ang pag-ibig na papausbong pa lamang? Ang kasabikang hanggang lalamunang nararamdaman ko pag tayo'y magkikita, ngayo'y napalitan ng takot at kalungkutan.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Ayokong makita ang sarili ko na nag-iisa, ginagawa ang mga bagay na dating kasama ka. Nakatunganga at nanlalakbay sa ala-ala nating dalawa. Pero wala na akong magagawa pa, mag-iiba na ang lahat, hindi na tulad ng dati.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">"I don't mind distance." Pilit na sinisiksik sa kukote.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Ngunit di alam ang gagawin. Laging subsob ang dibdib pagkagising.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Isa lang ang aking nasisigurado, walang hihigit sa pangungulilang ito.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Pasensya na, natatakot lang talaga akong lumayo ka.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Isa lang ang aking maipapangako, hinding hindi ako gagawa ng bagay na ikakasakit mo.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:trebuchet ms;">Maghihintay ako.</span></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-14964746976791341732011-05-22T16:32:00.007+08:002011-05-22T17:26:49.285+08:00Pagkikita<span style="font-family:trebuchet ms;">Hay... ang sarap ng gising ko kaninang umaga, dahil sa napakahimbing kong tulog kagabi bunga ng nasasabik na isang pagkikita.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kagabi, binilang ang kakaunting pera at dumaan sa isang malapit na mall para bumili ng damit. Pagdating ng bahay, sukat dito, sukat doon. Itinabi pa ang paboritong brief para sa kinabukasan. Talagang pinaghahandaan. Bukas, sa pinagusapang tagpuan, maaaring makita ko na ang aking sarili.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ang bilis ng mundo, parang laging nagmamadali. Ang hirap sumabay, nakakahilo. Maaaring ito na ang kahuli-hulihang pagkikita, maaari ding hindi. Pero nabibilang na ang mga oras ko, dahil pinili kong tuparin ang aking mga pangarap, hindi dito, kundi sa napakalayong lugar.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi mapakali. Nakatingin sa orasan, tatawa bigla. Walang hiya hindi mapakapaghintay, nauna ng pinaandar ang nagaalburotong isipan. Ang saya siguro nito, siguro magsusubuan kami habang magkahawak kamay tapos tapos... Taena para akong bata.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Tama, parang wala rin namang pupuntahan to. Papatayin lang namin ang isa't isa. Ayokong lamunin ng kilig. Gustuhin ko man, pero mahirap i-slow-mo ang mundo. Walang makapagbabago ng aking isipan, dahil nananaig pa rin sa akin ang makatikim ng kahit na kaunting karangyaan. Pero ayoko magsalita ng tapos. Tulad ng nabanggit ko, maaring dito ko makita ang sarili ko.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ayoko munang mag-isip ng kung anu-ano. Ayokong bumitaw 'tong pananabik na nararamdaman ko.<br /><br />Antagal naman, may inaasikaso pa ata o baka hindi makapili ng damit. Pinaghahandaan din ata. Hahaha...<br /><br />Ayos! May mensahe...</span><br /><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family:trebuchet ms;" >"Cancel na muna. Sorry."</span><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ngayon, nakatulala sa tala.</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-30055085970771797132011-02-05T22:45:00.002+08:002011-02-05T22:58:16.335+08:00Night shift<div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EN-US</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--></div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Tsik!tsik! Iiiissstt... Hoooohhhh...</p><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal"><br /></p><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Yosi, candy, ID, barya, panyo, celfone. Mga laman ng aking bulsa papasok ng opisina. Oras ng pahinga pero isa ako sa mga kumakayod na tirik pa rin ang mga mata habang ang karamihan ay nakahilatay at nakanganga.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Malamig dito sa labas. Malakas ang hampas ng gabi sa aking mga buto't kalamnan. Gustong-gusto ko ang hangin. Gustong-gusto ko itong yumayakap. Alam kong hinding-hindi ako nito sasaktan kahit anong bagsik ng gabi. Tangay nito ang mainit na usok na ibinubuga ng aking bibig, kasama ang mga bagay na gumugulo sa aking isipan. Pag-aalinlangan, takot, sakit at lahat.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Mga bagay na walang kasiguraduhan. Mga bagay na hindi ko na malaman at maintindihan. Wala naman kasing tiyak dito sa mundo. Kamatayan lang.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Marami akong gustong mangyari sa buhay ko. Kaya ako matiyagang nakikipaglaban sa puyat at antok. At pinipigilang wag mainggit sa mga taong walang humpay na nagtatagayan sa mga oras na to.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Pero sa mga pagkakataong ganito nakikita ko ang aking sarili na mas nasisiyahan. Nararamdaman kong malaya ako. Napakasimple kasi ng buhay kapag ganito. Malayang nakapaglalakbay ang aking diwa patungo sa maliwanag na buwan at kumikislap na mga bituin. Isang taasan lang ng kamay parang abot ko na mga ito. </p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Lahat naman pweding mangyari. Kailangan lang ng magandang timing at puso.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Hindi pala nakakatamad at nakakabato pag night shift. Sapat na ang hangin kaagapay ko sa napakalayong paglalakbay.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Dahan-dahan lang ipikit ang mga mata, unti-unting iwanan ang alaala at tuluyang mawalan ng malay.</p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal"> </p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal"> </p><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;" class="MsoNormal">Tumunog na ang bell. Balik muna sa katotohanan.</p>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-70342994678146389642010-07-24T22:39:00.004+08:002010-07-25T00:52:33.420+08:00Bombilya<div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;font-family:trebuchet ms;">Nakakamanghang pagmasdan ang mga pumupundit-pundit na bombilya sa mga posteng aking nadadaanan. Mga bombilyang ayaw bumigay at hindi nawawalan ng pag-asa. Nagbabantay at nagbibigay pa rin ng serbisyo sa ilalim ng dilim.<br /><br />Ang lamig ng singaw ng aircon ng bus. Di ko maiwasan na hindi yakapin ang sarili.<br /><br />Ito ang isang bagay na gustong-gusto kong ginagawa pag bumibiyahe, kaysa manuod sa walang kakwenta kwentang barilan at patayan ng mga banyaga na nanggagaling sa piniratang <span style="font-style: italic;">dvd.</span> Mas nanaisin kong ituon ang mata sa daan at pagmasdan ang ganda ng paligid. Nakakarelax. Ang sarap sa pakiramdam.<br /><br />Ayaw ko man humarap sa telebisyon pero nakuha nito ang atensyon ko ng tumayo ang isang <span style="font-style: italic;">kanong</span> pasahero sa harapan para kausapin ang kundoktor. Pinatay ng kundoktor ang d<span style="font-style: italic;">vd player</span>, marahil alam ko na kung bakit.<br /><br />Bago pa man ako bumiyahe pinagbigyan ko muna ang kumakalam kong tiyan sa isang <span style="font-style: italic;">fast food chain</span>. Napatingin ako sa isang tatay at dalawang masasayang bata ang nagsasalo-salo sa kanilang inorder na pagkain. Mukhang may okasyon. Pagkatapos ng kanilang maliit na selebrasyon, napansin kong nagliligpit ng pinagkainan ang tatay na hindi naman dapat dahil may mga <span style="font-style: italic;">service crew</span> na gagawa dun. Maswerte ang kanyang mga anak. Saludo ako sa tatay.<br /><br />Naniniwala ako marami tayong natututunan matapos ang isang mahabang araw. Minsan hindi lang natin napapansin o ayaw nating pagtuon ng pansin. <span style="font-style: italic;">"Learning is a continuous process"</span> ika nga nila. Sa pang-araw-araw nating buhay marami tayong nakakasalamuhang mga taong maaaring magpabago ng takbo ng ating kasalukuyan, at magbigay sa atin ng pag-asa kapag tayo‘y lugmok sa problema. Mga taong nagsisilbing inspirasyon sa atin at pinapakita ang kabutihan tulad ng mga taong nakakasabay natin sa paglalakbay, sa pagkain, at sa kahit ano pa mang bagay. Mga taong may respeto sa sarili at makatao. Mga taong disiplinado at nagpapakita ng magandang halimbawa.<br /><br />Sa mga taong ito nakakakita ako ng pag-asa. Pag-asang mabago ang mundo, kahit pumupundit-pundit na lang sila tulad ng mga bumbilyang pinagmamasdan ko.<br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-5111799720550039672010-06-14T21:37:00.003+08:002010-06-14T21:40:46.796+08:00Hangover<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagising ako sa ingay ng awayan ng mag-asawang langgam na katabi ko palang natulog kagabi. Marahil sa papalapit na tag-ulan ang kanilang diskusyon. Mabuti na lang abala sila sa kanilang pagtatalo kaya nakalimutan nila akong papakin. Salamat na din nasa dulong bahagi sila ng aking kama. Pero dinig na dinig ko pa rin ang sigaw ng kanilang mga anak… <span style="font-style: italic;">“Tama na inay, lumaban ka itay!!! Parang awa mo na…”</span></span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ang hirap bumangon…</span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">PU+@#$%^&*!!!! DI NA KO IINOM!!! -Pamosong linya ng mga taong may hangover tulad ko. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Parang nasa talampakan ang ulo ko. Ang aking utak parang ginagawang sisig. Parang naka-limang round ako na walang hugutan sa bigat at lupaypay na aking katawan.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ano na naman kayang nangyari kagabi? Anong kabalbalan at kahihiyan na naman kaya ang nagawa ko? Yan ang unang una kong inaalala paggising ko. Dahil sa isang masaya at halakhakang inuman lahat pweding gawin. Walang limitasyon. Walang kontrol. Tawanan. Humagalpak hanggang magdugo ang lalamunan. Ganyan kagaan ang buhay kapag umiinom, para kang nakalutang sa dagat ng alak.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Gusto kong tubig. Malamig na malamig, nagyeyelo. Softdrinks na lang. Noodles. Mami. Goto. Kape kaya? Kapeng mainit na mainit. Kapeng malamig? Starbucks? </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Teka, papaano ba uminom ng kape sa Starbucks o sa kahit saan pa mang bonggahan na kapehan? Nagbabago ba ang lasa nun kapag dalawang oras mong iniinom? Dapat ba laging may tira? Sosyalan. Aminin na natin ang ibang nagpupunta sa mga ganyan nagpapanggap lang. Taas noo pa nga eh habang nakaupo. Nakikipagsabayan kahit hindi naman kaya.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa inuman meron din na nagpapanggap. Nagpapanggap na walang pera kapag bayaran na. Nagpapanggap na lasing na para lang makauwi na. Nagpapanggap na masaya, pero nasasaktan pala. Nakikipagsabayan kahit hindi naman kaya. Maraming taong ganyan umiinom para lumimot panandalian sa malupit na takbo ng buhay. Pero ang masaklap, kinabukasan, masakit na ang ulo kumikirot pa rin ang puso. Hangover talaga.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa tindi ng hangover na nararam…</span><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">ARAY!!!</span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pucha! Si manong langgam lumapit pala sa akin. Di na nakayanan ang pasan na pasan na problema dahil sa bungangerang asawa. Nagsuicide.</span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-22461220769092275542010-06-08T23:49:00.003+08:002010-06-09T00:08:52.407+08:00Hintay<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Nasanay lang siguro na kasama siya. Nakalimutan kong hindi pala sa lahat ng oras kakampi ko ang oras. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kwentuhan. Tulog ang mundo, malamig ang gabi. Ambilis lumakbay ng hangin tangay ang lungkot at takot. Magkasama. Biglang tawa. Tahimik. Walang imik. Biglang yakap, sabay halik. Mahigpit hanggang sa kadulo-duluhang matamis na parte ng labi. Mga sandali sa buhay na kailanman hindi matutumbasan ng kahit anupaman. Mas masarap pa sa napakalamig na bote ng alak.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ayoko ng sumikat ang araw sa mga pagkakataong ganun. Ayokong ipikit ang mga mata ko kahit sobrang pagod na pagod na. Ayokong bumitaw sa mundong kaming dalawa ang nagmamay-ari. Gusto ko lang ganun. Yun lang. Wala na akong hihilingin. Yun lang.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Tik-tak-tik-tak…</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ang hirap labanin ng oras, alam kong kaya nitong lamunin ang kahit na anong bagay, pati na ang mga sandaling tulad nun. Pagtalukbong ng kumot, pagsikat ng araw, panibagong takbo ng buhay. Kailangan ko na namang masanay ng nag-iisa ng mga ilang araw at ilang gabi. Hindi ko alam kung kailan na naman mauulit ang mga bagay na gusto kong ulit-ulitin kasama siya.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Tik-tak-tik-tak…</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hintay. Wag muna. Huwag na muna nating tapusin…</span></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-10074569680140334032010-01-28T22:50:00.003+08:002010-01-28T23:43:10.509+08:00Earphone<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet ms;">Kulang sa isang oras ang binibyahe ko papunta sa aking pinapasukan. Maaga. Tahimik sa loob ng sasakyan, dahil na rin siguro sa kulang sa tulog ang mga bumibyahe. Walang enerhiya. Kanya-kanyang saksak ng earphone sa tenga, marahil pampakundisyon sa nakakasawang trabaho. Ganyang scenario ang madalas kong maranasan sa araw-araw. </span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Kanya-kanyang trip ng musika. Palakasan ng volume. Hindi maiiwasang marinig mo din ang pinakikinggan ng katabi, lalo na kung ang volume niya ay nakakapagpa-rakenrol ng kanyang tutuli. Pasensyahan na lang kung hindi mo trip ang kanyang mga banat. </span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Pero nahihirapan talaga ang utak ko sa kakaisip. Bakit kaya yung lalaking yun na katabi ko kanina na malaking katawan na mukhang rapist na siga kung umasta, na kala mo kung sino kung magpausog ng pasahero makaupo lang ng maayos ang damuho, pag-upo niya sabay masid sa mga nakaupo sabay saksak ng kanyang earphone...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">"I'm your biggest fan, I'll follow you until you love me...<br />Papa-paparazzi..."</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Wiiiiiiiiih! Ganyanan ah Lady Gaga.</span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-18985179636075357952009-12-25T00:01:00.001+08:002009-12-25T00:17:23.175+08:00Maligayang Kaarawan Bro!<span style="font-family:trebuchet ms;">Pag-ibig. Pag-ibig. Pag-ibig.</span><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Maligayang Pasko po sa ating lahat!</span><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pag-ibig. Pag-ibig. Pag-ibig.</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-86279653273235303552009-12-18T06:02:00.004+08:002009-12-18T07:20:38.837+08:00BJDP<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Eksaktong dalawa't-kalahating dekada ang nakakaraan ng mauso ang mga salitang ito sa di malamang kadahilanan...</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Pogi</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Gwapo</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Cute</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Ma-appeal</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Matikas</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">-Sexy</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /></span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-15490124462285770582009-12-16T20:55:00.004+08:002009-12-16T21:01:13.311+08:00Jing gambels<span style="font-family: trebuchet ms;"><span style="font-family: trebuchet ms;">Tatlong batang nagcacaroling sa tapat ng aming bahay...<br /><br /><span style="font-style: italic;">"Jing gambels jing gambels jing gam all the way...</span><br /><span style="font-style: italic;">O was pan diris toray ina wan orsopen sley...</span><br /><span style="font-style: italic;">HEY!!!"</span><br /><br />Repeat chorus.<br /></span></span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-14288071899095095482009-10-05T17:03:00.001+08:002009-10-05T19:24:54.324+08:00Run Samson run<span style="font-family:trebuchet ms;">Birthday ni ermats kahapon kaya medyo puyat ako ngayon. Hindi naman kami uminom, at hindi rin naman ako tumulong sa pagliligpit o ano pa man. Napuyat ako dahil sa <span style="font-style: italic;">run Samson run</span> na kinakanta ng isa sa mga amigas niya. May videoke kasi kagabi kaya ayun nakulingling ang tenga ko sa mga birit nila. Bonggang-bonggang kantahan one to sawa. Sa dami ba naman ng kinanta nila, sa bwisit na <span style="font-style: italic;">run Samson run</span> na yun pa ako na-LSS... hangga ngayon.<br /><br /><span style="font-style: italic;">...Run Samson run</span> <span style="font-style: italic;"> <br /> Delilah's on her way</span><br /><span style="font-style: italic;"> Run Samson run</span> <span style="font-style: italic;"> <br /> You ain't got time to stay...</span><br /><br /></span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-38106252524357912342009-09-28T19:57:00.002+08:002009-09-28T20:26:18.911+08:00Offdoy<div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;">Taenang ondoy yan! Teka lang ha, yung bagyo tinutukoy ko baka kasi ka-pangalan mo murahin mo din ako. Mabuti na lang at lumayas na, pero hindi naging mabuti ang iniwan niyang bakas. Hindi naman ako masyadong naapektuhan ng bwisit na ondoy na yun. Salamat na lang kay Bro, maswerti pa rin kami, hindi pa naman ako marunong lumangoy. Pero marami sa ating mga kababayan ang nakaramdaman ng hagupit nito. Kalunos-lunos ang kanilang kalagayan, di ko tuloy maiwasan ang mapamura at manlumo habang pinapanuod sa balita ang mga nangyayari.<br /><br />Gustuhin ko man i-donate ang ilang baryang naipon ko dun sa aking alkansya pero di ko lam papaano, kaya idadaan ko na lang kay Bro. Kahit papaano nakakatuwa pa ring panuorin ang pagkakaisa ng mga Pilipino. Sa ganitong mga sitwasyon maaasahan talaga ang kapwa pinoy. Hindi tulad ng ibang tao diyan, kung anu-ano pa pinagsasabi mali mali pa ang english ng mokong. Hindi ko alam kung tao nga yun o si ondoy na nagkatawang tao. Baon na baon na nga ang pako pilit mo pang pinupukpok. Mas maganda siguro kung sa'yo na lang dumapo ang mga nagliliparang bubong.<br /><br />Nakakalungkot lang talagang isipin marami ang namatay at marami pa din ang nawawala. Alam ko namang ginagawa ng mga kinauukulan ang lahat, pero mas makakatulong ang panalangin ng bawat isa sa atin.<br /><br />Hirap na hirap na nga ang ating bansa doble-dobleng pagsubok pa ang nararanasan natin. Pero matatag ang pinoy, babangon at babangon ito sigurado yun. Kahit ilang ondoy pa ang dumaan sa buhay niya hindi ito basta-basta susuko. Alam kong hindi ganuon kadali, pero sige lang, kaway lang sa camera, ingiti mo na lang. Mas mabagsik tayo kay ondoy.<br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-65161109063739575192009-09-20T22:08:00.001+08:002009-09-20T22:46:52.916+08:00Wapoise<span style="font-family:trebuchet ms;">Madalas natin maranasan ito sa mga driver na mahigpit ang pangangailangan... yung naghihintay ng pasaherong sasakay kahit na ilang metro pa ang layo. Nakakabadtrip ang ganito lalo na pag nagmamadali ka, at lalung lalo na kung paimportante ang dating ng pasahero na kung maglakad eh parang nasa ilalim ng buwan tapos hindi man pala sasakay. Badtrip talaga. Ok lang sana kung bebot ang hinihintay ng ganito. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Napakainit. Galit na galit si haring araw, na-miss daw kasi ang mga tao sa Pinas. At na-miss ko din ang di-kaaya-ayang amoy ng ibang pasahero. Sa likod ni manong driver ako naka-upo, at ayun nga may hinihintay itong pasahero. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pero jusko naman po ang layo layo pa at iisa lang naman ang aming hinihintay. At ito namang babaeng ito, na di namin alam kung sasakay o hindi, di man lang alintana ang tindi ng sikat ng araw. Patext-text at pakembot-kembot pa, walang pakialam sa mga pasaherong naghihintay, hindi man lang bilisan o lakihan ang hakbang. Keber kung keber. Nag-iinit ang ulo ko ng mga oras na yun gustong-gusto ko na kasi talagang makauwi at makaligo, isa na ako sa mga pasaherong may di-kaaya-ayang amoy. Habang papalapit itong babae ito medyo nakikinita ko na ang mukha at hubog ng katawan, at ibang ulo ko ngayon ang nararamdaman kong nag-iinit. Naka-corporate attire at ang lakas ng dating niya, wiwit ang katawan. Sexy. Chikababe. Ang sarap niyang panuorin maglakad, poise kung poise, chin-up, parang rumarampa lang sa entablado.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Umusog ako ng kaunti para kung sakali mang sumakay siya sisiguraduhin kong tatabi sa akin. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kaso wala rin kwenta, trip niya umupo sa passenger seat kaya dun siya dumiretso. Tinititigan ko siya habang papaakyat ng dyip, pero nabigla ako. Kitang-kita ko ang nangyari. Langya ang lakas ng kalabog, ang lakas ng pagkakauntog niya. Alam kong narinig namin lahat yun. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hinihintay kong kamutin o haplusin man lang ang ulo niya dahil siguradong bukol ang katapat nun. Pero wala eh, walang paki. Dedma. Parang walang nangyari. Pinanindigan niya ang pagrampa niya kanina. Poise pa rin siguro ang nasa isip niya.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Alam kong mali na pagtawanan siya, kaya nga pinigilan kong humagalpak eh. Ang hirap pala pigilan nun, di ko maiwasan lumolobo tuloy butas ng ilong ko. Wahahaha! Pinagmasdan ko mga nakasakay mukhang pinipigilan din ang pagtawa. Hindi na nga naman kailangan pang ipahiya ang taong napahiya na. Pero kung may isa lang na tatawa dun siguradong matatawa din ako.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Tsk! Tsk! Sayang tsong. Swabe na sana ang tirada kaso wala eh. Wapoise! </span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-29066818762322181972009-09-14T03:25:00.003+08:002009-09-14T03:41:44.477+08:00Dirty tactics<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet ms;"></span><span style="font-family: trebuchet ms;">Mainit ang pagbati natin pag dumarating ang araw ng mga nanay at tatay, pero patapos na lang ang araw ng malaman kong <span style="font-style: italic;">grandparent's day</span> pala kahapon. Ganun naman ata talaga pag luma at lipas na, nakakalimutan na. Matanda na eh.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">May kasabihan ang matatanda... Sa hinaba-haba man daw ng prusisyon sa simbahan din ang tuloy. Madalas natin ihambing ang kasabihang ito sa magkasintahang matagal na nagliligawan at pakiputan pero nauuwi din sa kasalan. Pero kung literal na babasahin, ang prusisyon nagsimula sa simbahan, at magwawakas din sa simbahan. Ibig sabihin, nagsimula ka sa umpisa babalik at babalik ka rin sa umpisa. Magandang halimbawa ang tao mismo, nagsimula ka bilang isang sanggol na gumagapang at walang kamuwang-muwang sa mundo. Susubuan ka, paliliguan, dadamitan, lalagyan ng diaper. Darating ang araw, ikaw na sanggol ay lilipas din, lalamunin ng panahon ang oras mo. Tatanda, kukulubot, gagapang, at babalik at babalik ka rin na parang isang sanggol. Susubuan, paliliguan, dadamitan, lalagyan ng diaper.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Marahil isa ka rin sa mga nagtatanong kung bakit... Kung bakit may mga anak na ganuon na lamang ang trato sa kanilang walang silbi at pabigat na uugod-ugod na mga magulang? Binabalewala. Minamaltrato. Sinusupladuhan. Konting halinghing lang sa atin, sinasalubong agad natin sila ng kasungitan at kabwisitan. Di ko tuloy maiwasan na alalahanin at ulit-ulitin na basahin yung ginawang tula ni Fr. Ariel Robles.</span><br /><span style="font-family: trebuchet ms;"> </span><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Napakaikli ng pasensya natin pagdating sa matatanda. Hindi naman dapat ata ganuon ang diskarte. Madaya tayo maglaro. Hindi patas. Hindi ginawa sa atin yan nung sanggol tayo. Baka nakakalimutan mo darating ang araw tatanda ka rin. Kukulubot at uugud-ugod. </span><br /><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">May maikling kwento akong gustong ibahagi. Malamang narinig mo na rin ito...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">Isang araw nadatnan ng anak ang nanay nitong sinusubuan ang lola...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Nay bat mo naman po diyan pinapakain si Lola sa maliit na palanggana? Bakit hindi sa plato? Parang kainan naman po ng baboy yan. Ang dumi pa.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Eh itong lola mo ang kulit-kulit! Yung mga babasaging pinggan natin naubos dahil sakanya! Ang hirap pakainin laging hinahawi ang plato kaya nagka-basag-basag ang mga ito. </span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">Kinagabihan...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Oh anak gabing-gabi na bat di ka pa natutulog? Ano ba yang ginagawa mo dyan?</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Nililinis ko po tong maliit na palanggana nay... para pag kayo tumanda dito ko rin po kayo pakakainin.</span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-12537599609317199902009-09-06T00:01:00.000+08:002009-09-05T23:36:24.580+08:00Curachi<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">May ikukwento akong pabulang nagpasalin-salin na sa iba't-ibang bibig at lengwahe. Pati nga hapon may version na nito eh (nanghuhula lang ako). Pabula ito kaya marami kang mapupulot na gintong-aral, maniwala ka. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Umpisahan na natin.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Isang bagong panganak na langgam ang isinilang sa mundo ng mga hayop. Lalaking langgam. Sa kasamaang palad, namatay ang ermats niya sa panganganak sa kanya. At ang erpats naman niya ay hindi na umuwi buhat ng umalis ito sa bahay para maghanap ng makakain. Sa madaling salita, naging ulila kaagad ang kaawa-awang langgam. Siya lang mag-isa at walang kasama. Naisip niyang magpatiwakal na lang at mangakat ng tao kaso nagbago isip niya. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Dahil nga sa ulila na siya kailangan niyang humanap ng makakain para buhayin ang sarili. Sa kanyang paglalakbay marami siyang nakilalang iba't-ibang klasi ng hayop na sa tanang buhay niya ay nuon pa lang niya nakita. Kaya sa bawat makasalubong ito ng hayop na bago sa kanyang paningin, tinatanong niya ito at inaalam kung anong klasi at san nabibilang na uri ng hayop.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa isang madamong paglalakad, may nakasalubong siyang ahas. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Tinanong niya ito: <span style="font-style: italic;">Sino ka?</span> Ako ay isang ahas, sagot nito. <span style="font-style: italic;">Ahas?!? Ano yun?</span> Gusto mong malaman?, tanong ng ahas. <span style="font-style: italic;">Oo!</span> Sex muna tayo, sagot ni ahas. <span style="font-style: italic;">Ok sige.</span></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">At nagsex nga sila ni ahas. Pagkatapos nun ipinaliwanag ni ahas kung sino talaga siya. Isa daw siyang hayop na kinatatakutan ng mga tao, makamandag daw siya, nakamamatay ang kagat, blah blah blah...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Alam ko iniisip mo paano sila nagtalik ng ahas, kahit ako hangga ngayon iniisip ko papaano nga. Gamitin na lang natin ang ating imahinasyon. Basta nag-sex sila, yun na yon.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagpatuloy ang kanyang paglalakbay at napunta sa disyerto. Nakakita siya ng kurbadang may lampin at mga basket na likuran ng isang hayop. Tinanong niya ito: <span style="font-style: italic;">Sino ka?</span> Ako ay isang camel. <span style="font-style: italic;">Ano naman yun?!?</span> Gusto mong malaman?, tanong ni camel. <span style="font-style: italic;">Oo!</span> Sex muna tayo sabi ng camel. Nag-isip muna ng bahagya si langgam pero pumayag din ito. At nagsex nga sila, pagkatapos nun ikinuwento na ni camel kung anong nga uri sila ng hayop.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pagod na pagod at hapong-hapo na ang kawawang langgam ng makasalubong niya si elepante sa isang maburak na lugar. Ngayon lang siya nakakita ng elepante kaya tinanong niya rin ito. At para masagot ang tanong ni langgam, kailangan din muna daw nilang magsex sabi ni elepante. Oo nagtalik sila, elepante at langgam.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kaawa-awa talaga itong langgam dahil sa mga nararanasan niya sa kanyang buhay. Marami-rami na din siyang nakikilalang mga hayop tulad ng unggoy, kalabaw, octopus, hipopotamus at iba pa. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hangga ngayon patuloy ang pakikipagsapalaran niya sa buhay. Malayo-layo na rin ang narating ng kanyang nalakbay at nalaman na rin niya kung ano ang curachi, na nakilala niya sa mababatong lugar.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">At dyan nagtatapos ang munting karanasan ni langgam.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com65tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-76526003546998015142009-09-01T04:47:00.002+08:002009-09-01T04:57:19.463+08:00Bedridden<span style="font-family:trebuchet ms;">Emo 'to. EMO! Di mo maiintindihan.</span><br /><div style="text-align: justify;"><br /><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-family:trebuchet ms;">"I want always to be a boy, and have fun." -Peter Pan</span><br /></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagiging maliit na ang mundo para sa akin. Di katulad dati, ayos na araw ko makapaglaro lang ng langit-lupa-saksak-puso-tulo-ang-dugo, tagu-taguan-maliwanag-ang-buwan-pagbilang-ko-ng-sampu-nakatago-na-kayo, touch-the-color-red-blue-magenta-fushia. Pucha talaga, hindi na pala laro ito.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi ko rin alam anong problema. Maraming bagay na ang hindi ko na maintindihan. Tulad ng ano? Ewan. Di ko talaga maintindihan. Pakiramdam ko pinagkakaitan ako ng masasayang bagay. Parang wala akong karapatang tumawa ng malakas, humalakhak at pumalakpak. Nawawalan na ako ng gana sa buhay. Ang gusto ko na lang maging bata ulit. Maglaro lang ng maglaro.</span><br /><br /><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-family:trebuchet ms;">"Dreams are my reality, a wonderous world where I like to be..." -Richard Sanderson</span><br /></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sabi ng professor ko nun sa psychology, 1/3 of our entire life ay natutulog tayo. Nananaginip. Oo nga naman dahil humigit-kumulang 8 oras tayo kung matulog. Pero ako? Hindi lang 8-oras kung matulog dahil higit pa dun. Ang sarap kasing managinip. Lalo na kapag malulungkot, mga trahedya, mga masasaklap na pangyayari, mga sablay ang mapapanaginipan ko, dahil sa paggising ko makakaramdam ako ng relief. Salamat at panaginip lang pala. Pero kung katulad ng totoong buhay ang panaginip, na pwedi mong ituloy-tuloy kapag matutulog na, mas nanaisin kong managinip ng masasaya at gumising na lamang ng 8-oras. Matulog ng 16-oras. Sa panaginip ko na lang tutuparin ang aking mga pangarap. Yun nga lang di ako makakainom ng tunay na redhorse at makakapagbuga ng usok ng yosi, na sa panahon ngayon ay sila lang ang aking kinakapitan na alam kong hindi ako iiwan. Dahil ako ang may hawak sa kanila, iiwan lang nila ako pag binitawan ko na pagkakasakal sa bote at pagkakasipit sa filter. Unti-unti nila akong pinapatay at binubuhay.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nasasabayan mo pa ba ang daloy ng utak ko ngayon? Wala na talaga akong naiintindihan. Lumulutang talaga ako. Ang sarap kasing pakawalan nito. Sabi ko na sa'yo 'di mo 'to maiintindihan. </span><br /><br /><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-family:trebuchet ms;">“I love walking in the rain, ’cause then no-one knows I’m crying.” -Charlie Chaplin</span><br /></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">May mga pagkakataong natutulog akong may katabing panyo, pampunas sana ng tamod pero nauuwi sa luha. Sa ganuong pagkakataon hindi na ako makakatulog, papaano ka pa ba naman makakatulog kung basang-basa na ng luha ang iyong unan? Makakatulog lang ako pag sobrang pagod na puso, isip at kaluluwa ko. Ang sakit. Ang saraaap.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Meron pang masarap gawin pag umuulan, ang sumigaw kasabay ng dumadagundong na kulog. Waaaaaahhhhhhhhhh!!! Ang hirap maging masaya, pero andaling maging malungkot. Ang sakit sa dibdib. Ang buhay ko ngayon ay walang pinagkaiba sa lola kong nakaratay na lang sa higaan. Sinusubuan, pinaiinom, binabantayan, pinapaliguan, pinapalitan ng diapers. Nakakulong lang sa apat na sulok ng kama.</span><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >"I think I need a new town, to leave this all behind, I think I need a sunrise, I'm tired of the sunset." -Augustana</span><br /></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nasaan ang aking tapang? Ang aking lakas ng loob? Nasaan? Eh wala naman ako ng ganun eh. Ni hindi ko nga alam kung bakit ako nandito. Nawawala ako. Gusto ko ng umuwi. Gusto ko ng bumalik sa kung saan talaga ako nagmula. Di ko lam kung saan. Basta gusto ko ng umuwi. Bro gusto ko ng umuwi. </span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com69tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-57238700939367910992009-08-28T02:32:00.004+08:002009-08-28T02:56:22.479+08:00Ending<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi ko alam kung uso pa ito, wala na kasi akong nakikitang nagpapataya nito sa amin. Yung "ending". Yung sa basketbol. Yung kombinasyon nung dalawang huling numero ng final score ng dalawang team sa PBA. Oo, yun!</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nung ako'y gusgusing bata pa, na laging may tuyong sipon sa butas ng ilong at maitim na kwintas sa leeg, yung mga kalaro ko laging nagpapataya at lagi akong tumataya ng ganun. At ako din naman ay nasubukan ko ng magpataya ng "ending", pero madalas nag-aabono ako. Dependi sa nagpapataya kung magkano itataya. Kung natyambahan mo yun at tumaya ka ng piso mananalo ka ng 80 pesos. At kung ang tayaan naman ay...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">2 piso = 160 pesos</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">3 piso = 240 pesos</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">5 piso = 400 pesos</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">and so on and so forth... Meron pa nga mga grocery items, appliances, o isang sakong bigas ang papremyo pag malakihan na ang taya.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kung nagpapataya ka at natayaan lahat ng numero, automatic sayo yung beinti kung tig-pipiso taya. Pero kung hindi napuno yung lahat ng kombinasyong-numero ng mga pirma o initial (kadalasan ganyan ang inilalagay ng mga tumataya), naku isa ka sa mga walang ka-sales-talk sales-talk na katulad kong laging nalulugi. Mag-aabonu ka panigurado at hindi pera mo, kundi pera ng erpats mo na kinupit mo sa kanyang nakasabit na pantalon sa likod ng pintuan.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Panahon ng rivalry ng San Miguel-Alaska, championship nun, siyempre maraming tayaan ng ending. San Miguel paborito ni erpats, kaya ako din San Miguel na rin. Maaga akong naliligo nun sa poso ng kapit-bahay namin, tapos nun tututok na kami ni erpats sa dekwerdas namin telebisyon na nilagyan ng di-pangkaraniwang plastik para magkakulay naman ang black-en-white-TV namin kahit papaano. Sa tuwing namumuro ako sa ending, nagdadasal ako kay Bro na kahit matalo ang San Miguel basta manalo lang ako sa ending. Pag last two-minutes na, naku po dito na magsisimula ang pinaka-aabangan ko, dito nako mapapatayo mula sa pagkakakandung ko kay erpats, dito na rin ako bulong ng bulong na sana 5-6 5-6 5-6 5-6 5-6...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">At yown! 5-6 nga ending! Natawa ako ng malakas at nagpagulong-gulong sa kawayan naming sahig habang nakatitig sa akin si erpats na tila ba nagtataka. Nanalo kasi ang Alaska, akala siguro niya iniinis ko siya. Hindi niya kasi alam na tumataya ako ng ganun. Binabawal niya. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kinabukasan, langya lahat ng mga kalaro ko kasama yung nagpataya nung ending papunta sa bahay namin. Nasilip ko sila sa bakod namin, umaalikabok ang dinadaanan nila. Para silang maghahamon ng away. Tignan mo nga naman ang kahalagahan ng pera noon, halagang 80 pesos nakapagpapalusob ng isang batalyon. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Buti wala si erpats nang iabot sa akin ang 80 pesos na mababahong tig-lilimang pisong papel. Pagkakuha ko nun, nagpalakpakan ang mga kutong lupa. At ayaw umalis ng mga mokong halatang naghihintay ng balato. Pangingiti pa sa akin ang mga gago. Patapik-tapik pa sa balikat ko. </span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-69907027007649599542009-08-25T20:38:00.003+08:002009-08-25T21:48:04.026+08:00Biyaheng langit<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet ms;">Nauuso na naman ang mga nagsasalpukang bus. Hindi ko alam kung sino dapat sisihin sa mga aksidenteng yun. Aksidente nga kasi. Pero sa tingin ko, may mga pagkukulang din ang mga driver dun. Palibhasa yung ibang driver puro mga sarili lang iniisip. Ambilis magpaandar, nakikipag-unahan kasi kumuha ng pasahero. </span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Katulad na lamang pag sumasakay ako ng bus papuntang Cubao. Yung mga "killer bus" na kung tawagin. Mga bus na parang walang mga kambiyo kundi pindutan lang katulad sa mga jet. Pagsasakay ako ng ganun, tangina paakyat ka palang aapakan na silinyador maihahampas kana sa gitna ng bus. Pati makina ng mga to parang pang-jet, ang iingay. Kaya tuloy yung mga sumasakay na nangangaral (yung mga nanlilimos na nagbabasa ng bible) sila lang nakakarinig sa mga sinasabi nila. Gusto ko man makiusyoso sa mga pinagdadakdak nila pero di ko maintindihan. Isa pa kapag naupo ka sa tabi ng bintana, para kang nakasakay ng rollercoaster na kapag binuka mo bibig mo magmumukha kang katawa-tawa, sa bilis magpaandar ng mga barumbado. Pero ako gustong-gusto ko nakasakay sa mga ganun kahit nakaka-kaba. Gusto ko kasi sa mabilis na mablis na mabis.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Pero mas kinakabahan ako pag nakaangkas sa motor. Napakadelikado kasi, lalo na kapag walang helmet. Kapag may naaaksidenteng ganito na walang mga helmet, sinisisi agad ang driver. Sasabihin pa sa kanya... "Buti nga sayo ang tigas kasi ng ulo mo!" Anak ng tokwa eh hindi naman matitigas ang ulo ng mga yan eh. Isipin mo na lang kung matitigas nga ang bungo ng mga yan, hindi gagawing gel ang sariling dugo pag nahampas ang ulo. Heto ah payo lang, sa mga motoristang ayaw gumamit ng helmet na gustong-gusto patunayan ang tigas ng bumbunan... mabuti pa yung ibang ulo na lang ang ibunggo niyo. Buti pa yun hindi dugo ang lalabas. Kakaibang biyahe yun. Pero teka, paalala lang, wag niyo din kalimutang gamitan ng helmet. Mahirap na buhay ngayon. Global warming. Dumadami na tao sa mundo. </span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-53912610239495328142009-08-23T17:24:00.002+08:002009-08-23T17:29:43.699+08:00Superproxy<span style="font-family:trebuchet ms;">Umaatend ako kahapon ng children's party. Birthday ng 7-years old na kapatid ni labidabi. Bongga yung celebration niya. Andaming bisita, andami din pagkain. Habang hindi pa nag-iistart ang party tumulong ako sa pangangabit ng mga lobo sa mga upuan. Siyempre pakitang gilas sa future family. Ahihi.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Habang hawak-hawak ko ang lumilipad na lobo, lumilipad din ang aking isipan. Pucha nag-eemo ako. Sa tanang buhay ko kasi di pa ako nabigyan ng ganuong selebrasyon. Tuwing kaarawan ko kasi, masaya na pag may bitbit na isang plastik ng pancit si erpats. Hindi din mawawala ang isang galong ice cream bigay ng lolo ko na pinagsasaluhan naming magpipinsan. Alam ko naman na gusto nila akong bigyan ng masayang kaarawan. Sino ba naman magulang ang ayaw maging masaya ang anak tuwing mga ganuong okasyon. Pero walang-wala talaga kami nun. Minsan pa nga... BOOOONNNGGG!!! Nagising ako sa pag-eemo ng biglang pumutok ang isang lobo.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagumpisa na ang party. Yung mga clowns ang sisigla kuno, ang saya-saya ng make-up, ang galing din maghele inaantok ako sa dalawang mokong na yun. Pero bentang-benta sila sa mga matatandang tawa ng tawa. Halatang pilit ang pagpapatawa nila. Makikita't makikita talaga ang emosyon ng isang tao kahit anong bagay ang itapal sa mukha. Naawa tuloy ako sa kanila, kaya nakikipalakpak na rin ako. Mahirap talagang magpatawa lalo na alam mo sa sarili mong maraming bagay ang gustong pumigil sayo gawin iyon.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Palagi naman akong pumupunta sa kanila. Kilala na nga ako halos ng mga kamag-anak niya. Pero nung nagsimula na kaming mag-inuman iba ang naramdaman kong sigla. Habang nagtatagayan kami, nandun yung mga tita niyang hindi naman umiinom pero nakikisingit ng number sa videoke. Tahimik lang ako, at hindi ako yung tipo ng tao na galaw ng galaw para lang mapansin. At jusko po ayaw ko din naman na mapansin ako, baka magtanong pa sila ng kung anu-ano tungkol sa buhay ko. Hotseat ika nga nila. Lalo na't alam kong wala akong alam na ipagmamalaki.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pero hindi maiiwasan, may mga tanong na naiibabato sa akin. Mababaw lang naman, tipong mga biruan lang. Kesyo kelan daw ang kasal? Mahal ko ba daw talaga ang pamangkin nila? Napapasilip ako sa erpats niya natutuwa din sa mga biruang ganun. Pero sabi nga ni labidabi, sa likod daw ng mga ngiting yun luha ang umaapaw. Kasi daw ang baby niya dalaga na. Ewan ko ba sa ibang magulang na ayaw ikasal ang kanilang mga anak. Iniisip kasi nila maaagawan sila ng isang anak, ang hindi nila alam, bagkus madagdagan pa ito ng isang gagong kagaya ko. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Heto pa ang nangyari, pinakanta pa ako at i-dedicate ko daw sa kanilang pamangkin. Pucha, hindi ko napaghandaan yun kaya sintonado aking boses. Lagi naman. Wahaha! Wag mo ng alamin ano kinanta ko. Naka-ilang shot na rin ako at medyo makapal na aking mukha. Kaya nung binigay sa akin ang mic, itinutok ko agad sa bunganga ko. Palakpakan. Tuksuhan na parang mga highschool na nasa loob ng classroom. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Masayahin yung angkan niya. Nararamdaman ko ang kanilang mainit na pagtanggap sa akin tuwing dadalaw ako sa bahay nila. Nakakatuwa lang isipin, na ang sarap sa pakiramdam kapag natatabunan ang mga bagay na ayaw mong nangyayari sa buhay mo sa kasalukuyan. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi ko na tinapos ang kanilang masayang inuman. Nagpaalam na ako. Habang papauwi nandun ang ngiti sa aking mga mukha. Masaya. Lumilipad pa rin ang aking isipan, na parang lobong nahawakan ang kalangitan.</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com63tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-80035442312536719632009-08-20T16:13:00.004+08:002009-08-20T16:29:51.681+08:00Deal<span style="font-family:trebuchet ms;">May pamahiin o kasabihan ang matatanda na... kapag nanaginip ka daw na natanggal ang isa mong ngipin, may miyembro ng pamilya mo o malapit sa'yo ang mawawala na sa mundong ito. Mamamatay. Marami na akong beses nanaginip ng ganito, ang huli ay nung Martes. Wala naman nangyayari, kasabihan nga lang. Di naman nagkakatotoo, dahil na rin siguro sa kinokontra ko. Tama. May pangontra sa kasabihang ito. Kagatin mo daw ang kahit na anong kahoy ng ilang segundo pagkagising mo. Yan ang aking ginagawa, kinakagat ko ang computer table o kaya kabinet ko. Wala naman mawawala kung susubukan. Mabuti at nilolock ko ang aking pinto, baka kasi may biglang pumasok habang kagat-kagat ko ang aking kabinet. Ano kaya ang magiging reaksiyon nila pag nakita nila akong ganun? Itatali siguro ang kamay at ididiretso agad ako sa loob ng Mandaluyong.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kanina naman ang panaginip ko... ginigising daw ako at hinalikan sa pisngi ni ermats. Isang pangyayaring hindi pangkaraniwan saming mag-ina. May mga sinasabi daw siyang mga habilin, na tila ba nagpapaalam na. Iyak daw ako ng iyak sa aking panaginip.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Parang hindi ko yata gusto ang mga napapanaginipan ko lately ah. Parang may hindi tama. Ayokong isipin na senyales ito ng isang bangungot sa totoong buhay. Ayokoyokoyokoyoko.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">High-blood si ermats. Ngayon lagi siyang nahihilo at tumataas ang presyon. Isa na rin siguro ang puyat at siyempre hindi mawawala ang kunsimisyon sa aming magkakapatid. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nakipagkasundo ako kay Bro, magkikita kami sa darating na linggo. Ang gusto ko lang mangyari... aayusin ko na buhay ko, iwas bisyo, tutuparin ko na mga pangarap ko, magsisipag na ako, magiging mabuting tao at lahat ng gusto niya gagawin ko... basta wag niya lang muna kukunin ang aming ina.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi pa tapos ang obligasyon ko bilang anak. Wala pa nga akong naibibigay na kapalit sa kanyang mga sakripisyo, na alam naman nating hindi matutumbasan ng kahit na ano. Hindi naman maluho si ermats, hindi na siya naghahangad ng isa pang bahay at lupa, o mga sasakyan. Ang gusto lang niya makapunta sa iba't ibang bansa. Makapamasyal. Sa ngayon dalawang bansa palang napupuntahan niya, Hongkong at ang Pinas. Kaya pag ako yumaman pucha, bibili ko siya ng sariling eroplano. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sana. Sana. Sana senyales ito ng magandang paggising. Sana binubuhusan lang ako ng malamig na tubig ni Bro para bumangon. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kailangan ng tumayo. Magpagpag ng unan. Magtupi ng kumot. Magligpit ng higaan. Minsan kailangan mo talagang managinip para gumising.</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com59tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-88429028520633709142009-08-19T01:16:00.012+08:002009-08-19T02:22:11.702+08:00Funny Blog<div style="font-family: trebuchet ms; text-align: justify;">Ayeee... Award na naman. Nahihiya ako. Ahihi. Hindi ko talaga inaasahan tong award na to na bigay ni <a style="font-weight: bold;" href="http://lordcm.blogspot.com/">LordCM</a> at lahat ng bumubuo ng <a style="font-weight: bold;" href="http://thoughtsmoto.blogspot.com/2009/05/about-us.html">KaBlogs</a>. Funny daw blog ko. Hindi naman eh, ang korni nga eh. Oo nga buti alam ko. Hahaha! Hindi ko talaga ineexpect to, lalo na yung gwapo mo award tsaka cutest award buti hindi ako nanalo dun, hindi naman masyadong sumakit ang loob ko. Hahaha! Bakit ba? Eh feelingero talaga ako. Dalawang patong nga ng encyclopedia mukha ko.<br /><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://thoughtsmoto.blogspot.com/2009/05/about-us.html"><img style="cursor: pointer; width: 199px; height: 201px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgte_sNAUQf9Q0CC9epvTchKCP94l1waVqgMXUDXt2V1kbgvPSUzLlkJ_YiHmVYQe7NshZsL0K46L0FR-u2G8W6arruxw2t5C6tRvPV1Mi-9cZeZxe57FtVSDDE21zukN4YRYmUK1uPidAt/s320/funny+blog-NON-OFW.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5371354660292508642" border="0" /></a><br /></div></div><div style="text-align: justify;"><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Maraming salamat sa Kablogs Team! Sa mga taong nasa likod nito at sa mga taong patuloy na sumusuporta dito, maraming salamat! Please support Kablogs (ayun nasa sidebar ko). Ang sarap sa pakiramdam pag pinaparangalan. Nakakataba ng puso. Thanks thanks! ;)</span></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Siyanga pala, sa mga may gustong itanong, i-suggest, ikomento, ireklamo o kahit ano pa man, sa barangay hall ka pumunta. Korni talaga noh. Hahaha! Heto na nga, i-email niyo ko dito haringsablay_haringsablay@yahoo.com. Wala lang, KSP lang talaga ako. Tsaka naiinggit din ako sa may mga email sa blog. Hahaha! Basta wag lang kayong mangungutang o magtatanong tungkol sa chemistry o biology, lalung lalo na wag kayong magkukwento tungkol sa mga multo sa akin. Ayun lang. Hanggang sa muli. Salamat ulit. Mabuhay tayo! Apir! ;)</span><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /></div>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com60tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-88340415972965836062009-08-14T01:36:00.001+08:002009-08-14T01:40:33.911+08:00Kitikitext<span style="font-family: trebuchet ms;"></span><span style="font-family: trebuchet ms;">Ang pagkaka-alam ko ang salitang "po" at "opo" ay ginagamit sa matatanda, diba? Tama diba? Sa mga gurang ganun. Pero sa mga text messages madalas ginagamitan ako ng "po". Eh isa o dalawang taon lang naman ang tanda ko sa kanila. Bakit kailangan may kasamang "po" pa. Paggalang ba yun o pa-tweetums? Kung paggalang yun, pwedi mo naman akong igalang kahit walang "po". Kung pa-tweetums naman yun, hmmm... Naging pa-tweetums din pala ako dahil ginawa ko na yun dati. Hahaha. Nagsend na din ako ng mga message na tulad nito... Hello po! Kumusta po kana po? Kumain kana po? Miss na po kita po! I love you po...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">...Kapag pala bibitawan mo ang salitang "i love you" sa text dapat pala tama spelling ng love. Hindi "i lab u po" o "Luv u po" o "lav yu po" o "labyoupo". Dapat pala love as in L-O-V-E. Dahil kahit san dictionary ka man magpunta ang lab, luv at lav, ay di mo makikita. Ibig sabihin kapag tinext mo ang katagang i lab u, i lav u, labyu sa mahal mo. Meaningless. Useless. Walang kabuluhan...</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">...Tulad nito walang kabuluhan kaya hindi ko sineseryoso. Sabihin ba naman sa akin na ang mga gwapo't magaganda daw kung magtext eh laging bitin ang mga mensahe. Pati daw sa pagba-blog. Kapag magsusulat daw bitin. Anak ng tokwa naman mga pare, sino naman nag-imbento nito. Kalokohan naman ito. Pweh! Pag bitin ang entry gwapo o maganda na siya? Di ako naniniwala dito. Pero kapag</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com75tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-10574303530331458352009-08-12T00:27:00.010+08:002009-08-12T01:15:04.950+08:00Away-away-away na to<span style="font-family:trebuchet ms;"></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Nung nakaraang sabado sinamahan ko siya sa kanyang dentista. Monthly check-up dun sa kanyang bakal sa ngipin. Maraming tao, sabado kasi. Walang upuan kaya naghintay na lang muna kami sa labas ng clinic. Napansin ko yung pinto ng clinic, nakasulat dun ang dalawang pangalan ng dentista. Hindi nila totoong pangalan pero ganito ang nakasulat...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Maria B. Delacruz - Santos </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Juan A. Delacruz</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kahit ako, unang tingin ko kala ko mag-asawa pero hindi pala. Ang alam ko lang magkamag-anak sila pero di ako sigurado kung papaano.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pagkatapos ng nakakaantok na tatlo-kalahating oras ng pagpila, siya na ang sumunod. Mahirap talagang magreklamo pag may kailangan ka sa isang tao. Mahigit limang minuto lang ang tinagal niya sa cubicle sibat agad kami. Inadjust-adjust lang daw at pinalitan yung mga goma. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sumakay kami ng LRT, puwesto kami sa gitna kung saan yung pinagdudugtungan ng mga tren. Nakatayo. Nakasandal. Nakahawak sa may bakal. Next station may sumakay na tibo tsaka bebot. Nasa late-30's na mga itsura. Tumabi sa akin yung tibo, yung bebot naman sa harap ng tibo. May kausap sa fone ang bebot papasok ng LRT.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagsalita yung tibo...</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 0, 102); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Mamayang maghihiwalay na tayo pwedi mo ng gawin kahit anong gusto mo.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Nagulat ako magkakilala pala sila. May tumawag ulit sa bebot.</span>..<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Bebot: Ma... malolowbat na to... blah... blah... blah... (sabay baba ng fone)</span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 102); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Tibo: Pahiram ng cellphone (pasimpleng inaagaw ang fone sa bebot pero di binibigay)</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Bebot: Tinetext ko si Mama oh...</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Umikot-ikot ang ulo ng tibo, nagmamasid siguro. Putiks! Nakita niya akong nakatingin sa kanya. Mabuti at inalis ko agad ang tingin ko. Nakakatakot kasi siyang tumingin parang kakain ng buhay na manok. Habang papaandar ang tren patuloy din ang kanilang pasimpleng pag-aaway. Hindi naman eskandaloso ang dating pero marami din taong nakakarinig. May mga binibitawan silang pangalan tsaka lugar tsaka date.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ilang minuto pa binigay din ng babae yung fone sa tibo. Iniiscan nito ang cellphone. Scroll down. Nagpapa-ring ng number. Nagbabasa ng messages. Alam ko mga ginagawa niya dahil pasimple akong sumisilip. Hanggang sa tuluyan ng nag-empty yung battery ng fone...</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 0, 102); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >O bat di ka mapakali diyan? (sabi niya sa babae) May spare ka naman battery di ba? Palitan mo na to. (sabay abot) Tsaka mo tawagin si ganito (parang fren nung babae). Sabihin mo marami akong gustong itanong. May gusto lang ako malaman... Oh ano napalitan mo na ba?</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pagtingin ko sa babae, nakakaawa itsura. Halos mangiyak-ngiyak. Isang pikit na lang babagsak na ang luha. Ilang station pa ang lumipas dumadami yung pasahero at medyo nauusog na kami papalayo sa kanila. Pero naririnig ko pa rin silang mag-usap. Hanggang sa binigay na ulit yung fone sa tibo...</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 0, 102); font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Hello... salamat ah, salamat sa pagsisinugaling atleast ngayon alam ko na anong oras siya nag-out nung tuesday. Hindi naman ako nagagalit sa inyo, nagagalit ako sa kanya. Maghihiwalay na kami nito pinapasundo ko na siya sa mama niya.</span>..<br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Yun ang huling dinig ko sa pasimpleng pag-aaway nila. Bumaba na kami at di ko na alam kung saan-saan na napadpad ang kanilang konprontasyon. Ayaw ko pa sanang bumaba para makiusyoso pero baka kung saan-saan din kami makarating.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hindi ko alam kung magkaka-ayos pa ang dalawang yun o tuluyan ng lilihis ng magkabilang landas. Nakakalungkot ang ganitong mga pangyayari. Nakakalungkot makasaksi ng mga taong nagmamahalan pero nauuwi din pala sa hiwalayan. Mukhang maluluwag na rin siguro ang kanilang mga goma, kailangan na din pumunta ng dentista. Kailangan na sigurong palitan ang isa't-isa, at maging estranghero ulit ang mga paningin nila.<br /></span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com67tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-51921695243611615982009-08-09T14:23:00.008+08:002009-08-09T15:18:41.308+08:00Hay buhay<p align="center"><object width="445" height="364"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/K-h_8YChO3M&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/K-h_8YChO3M&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="445" height="364"></embed></object></p><div style="text-align: center;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay Buhay</span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Sugarfree</span></span><br /></div><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"> Parang kailan lang nung ako’y nagsimula pa lang matuto</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"> Matuto tumayo, maglakad, sumabay, at lumangoy sa alon ng buhay</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"> Ng aking buhay</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Kay hirap din palang hanapin ang iyong sarili</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa isang mundong laging nagmamadali</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Sa kakahabol ay tuluyan nang napagod at napaupo</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Naisip ko nang sumuko</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Dahil nakita mo na akong sumablay</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Narinig mo na ang puso kong bumigay</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay buhay, hay buhay, hay buhay nga naman</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay buhay, hay buhay, hay buhay nga naman</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay buhay nga naman</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Parang kailan lang nung ako’y huling umibig</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">At linamon, linason ng kilig</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Bawat pangako ng ligaya, sinalubong ng trahedya</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ang habangbuhay, naging babay</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Parang kailan lang nung ako ay mag-isa’t nakadapa na, walang wala na</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ako’y natutong magdasal, manalig sa maykapal</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">At unti–unti, sa aking sarili</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Pipilitin kong di na muling sumablay</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">O ang puso ko hindi na muling bumigay</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay buhay, hay buhay</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Hay buhay ko</span><br /><br /><br /><span style="color: rgb(204, 204, 204);font-size:78%;" ><span style="font-family:trebuchet ms;">Credit:youtube</span></span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-1958079899096371938.post-41007596511766767832009-08-07T15:43:00.001+08:002009-08-07T15:45:13.030+08:00Death Note<span style="font-family: trebuchet ms;"></span><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">May napulot akong itim na notbuk. Notbuk hindi libro na paborito ni Hudas. Simula nung napulot ko ito naging miserable at nagkagulo-gulo ang buhay ko. Dahil mahiwaga at may kapangyarihang pumatay ang notbuk na ito. May nakapaloob dito na rules o guidelines kung papaaano gamitin to. Marami, yung iba mahirap ng intindihin. Pero dalawa ang maliwanag kung papaano gamitin ito. Ang isa, isulat ang tunay na pangalan ng gusto mong mamatay. Mamamatay ito sa loob ng 40 segundo. Ikalawa, kailangan alam mo ang mukha ng taong isinusulat mo ang pangalan, para hindi maapektuhan ang mga taong magkapareho ng pangalan.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">Kalokohan naman ito sabi ko sa aking sarili. Pero nakakakiliti ng utak, kaya sinubukan kong gamitin. Habang binabalita sa telebisyon ang mga batang hinostage, nakuha ko ang pangalan at mukha ng hostage-taker. Sinulat ko ang pangalan nito sa notbuk. Pagkalipas ng ilang segundo nagkagulo sa hostage scene at binalitang namatay daw ang hostage-taker. Hindi pweding mangyari ito, baka nagkataon lang. Coincidence ika nga. Kailangan kong patunayan ang bisa ng notbuk sa pangalawang pagkakataon. Madilim na ang paligid may isang babaeng naglalakad, ng bigla itong harangin ng mga lalaking nakamotor. Nagpakilala ang isang lalaki, dinig na dinig ko ang pangalan. Mga kriminal pala ang mga walang hiya. Sinulat ko ang pangalan ng gagong rapist sa notbuk. Habang hinahabol ang babae, isang rumaragasang truck ang bumundol sa lalaking nakamotor. Wasak ang motor, wasak ang katawan ng kriminal.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms; font-style: italic;">Walang duda. May kapangyarihan akong pumatay ng mga taong masasama gamit ang notbuk na ito. Gagamitin ko ito para gawing malinis ang mundo. Buburahin ko ang mga kriminal. Ang mga taong matutulis ang sungay. Ang mga taong mahahaba ang buntot. Tatawagin ko itong BAGONG MUNDO. Kayang-kaya kitang patayin. Paslangin. Kitilin ang buhay. Ako ang Hari dito. Ako ang may kontrol dito. Ako ang magiging Diyos sa bagong mundong ito. -Light Yagami</span><br /><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Papaano kung nangyari ito sa akin sa totoong buhay? Hawak ko ang buhay ng ibang tao. Ang sarap siguro ng pakiramdam. Pero hindi ako nalalayo sa mga masasamang tao. Isa din akong taong kriminal na kumikitil ng buhay. Ang sarap kasi ng may kapangyarihan. Ang sarap siguro maging Diyos. Kapag nasa sa'yo ang kapangyarihan, gagawin mo ang lahat para hindi mawala o maagaw ang kapangyarihang inaasam ng karamihan.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Pero hindi ganuon kadali. Magiging miserable ang buhay ko. Marami akong makakalaban. Maraming mag-aasam ng buhay meron ako. Magiging akong baliw. Tatakutin ang ibang tao. At bandang huli, ako mismo ay matatakot sa sarili ko. Dahil baka dumating ang panahong hindi ko na makontrol ang mga nangyayari. At kahit sino na lang ay papatayin ko para lamang hindi maagaw ang kapangyarihang meron ako.</span>Hari ng sablayhttp://www.blogger.com/profile/08993341806374280432noreply@blogger.com63